#Başlıkdiyelim#

Merak ediyorum da acaba maskelerimizden kurtulsak hayatlarımız nasıl olurdu?     Herkes o kadar çok maske takıyor ki bir insanı gerçekten tanımak bu yüzden Dünya'nın en zor şeyi haline geliyor.Ailelerimiz mutsuz olduğumuzu görmesin diye mutluymuş gibi yüzümüze geçirdiğimiz o sahte gülümseme veyahut ilişkimiz olan insana karşı biten duygularımızı saklamak için yaptığımız roller , insanlar o kadar çok sevilmeye muhtaç olduğu düşüncesinde ki yaşamlarını kendi gibi değil de birlikte olmak istediği insanların isteğine göre şekil alıyor . Örnek verecek olursam bunlar ilk defa bir topluluğa katıldığımız da başlıyor "Aile" bu küçük topluluk onların düşüncelerine ters bir şey yaptığımız anda yanlış diye nitelendiriliyor . Bir LGBT üyesi isen yada ateist isen hadi hepsini geçelim kendi geleceğin için seçtiğin bölüm dahi onların senin için hayal ettiği şekilde değilse sen işe yaramaz oluyorsun sen düşüncesiz sen salağın biri oluyorsun. Gerçekten soruyorum kendi hayatını kendi ya

Başı ve sonu olmayan bir hikaye bu ne bir anlamı ne de gerçeklik payı var. Hiçlik ve anlamsızlıklarla dolu yüreği kötü insanların çevrelediği Dünya'nın içinde 1 gram iyiliğin kalmadığını ispatlayan ve hatta aslında "Hayat" bu gökyüzünde olan hemde olmayan bir şey herkesin sahip olduğu sanılan ama aslında çok az kişinin sahip olduğu bir Dünya... Dünya ne kadar kötü bir yer değil mi? Bazen kaybolmak istiyorum kimseyi görmek, duymak ve hissetmek istemiyorum.Hayatımdaki eksik parçaları tamamlayamıyorum tıpkı bir puzzle gibi ne kadar arasam da o son parçayı bulamıyorum. Hani bulsam tamamlanacak mıyım? Orası da meçhul ama insan vazgeçemiyor işte ne yaparsan yap hayatın boyunca bir şeyler için uğraşıyorsun.. Hayatın tek amacı bence bu ölene kadar hep bir şeyler için çaba sarf ediyorsun yaşadığın anın kıymetini bilmeden o anı gerçekten yaşayamadan başka amaçlar ediniyorsun ama geri de sadece boş hayaller kalıyor.Anlayamıyorum neden bu denli kötü bir Dünya da nasıl iyilerin ka